É moi posiblemente o seu último gran servizo ao seu club de corazón, Gabri Veiga foi determinante para que o Celta continúe, un ano máis, en Primeira división. Dous goles para pechar a súa primeira tempada continuada en LaLiga con once tantos. O centrocampista non marcaba desde o pasado 18 de marzo en Cornellà. Levaba 78 días e once xornadas sen ver porta.
O canterano mostrouse emocionado e non quixo falar do seu futuro: «Non estou pensando niso. Fai semanas que quería atoparme a min mesmo, quería ser eu e seguir axudando ao equipo. Para min isto é todo, é a miña casa. Vou estar eternamente agradecido a toda esta xente, merecen todo. Eu amo ao Celta».
E tivo palabras para a afición: «É a gran noite do celtismo. Viñemos buscando isto desde hai tempo. Toda esta xente o merece, mereceo a miña familia, a miña noiva, os meus amigos. Mérenoos todos. Sinto moita alegría».
Carlos Carvalhal sorprendeu a todos co once que presentou, no cal a principal novidade foi a presenza do canterano Carlos Domínguez, que apenas xogara 16 minutos nesta tempada en LaLiga. Tamén coa entrada de Seferovic, que desapareceu do once titular nas últimas xornadas. Iago Aspas non chegou en condicións de partir de inicio e xogou só os últimos quince minutos. O que se recuperou a tempo foi Fran Beltrán.
Todo isto nun estadio que presentou a súa mellor entrada en máis de tres anos e medio, con 23.365 espectadores que non pararon de animar e con ilustres como C.Tangana no medio do público. Unha grada que gritou unánimemente, ‘Gabri sí, Mouriño non’. Imposible ser máis claros.
